Braille Yazının Hayatıma Kattığı Değişiklikler - Milan Djuric (Sırbistan)

Sıkıcı işlerle vakit öldürmek, yağmurlu, kasvetli bir gün, patlayan bir kapsülü ikincinin içine yerleştirmeye çalışıyordum. Birkaç gün önce onu benimkine çok yakın bir bahçede bulmuştum. Onu aktif hale getirmeyi başarmıştım ama ne yazık ki!

O andan itibaren, her yer kapkaranlık oldu. Korkunç bir acı içindeydim; yüzüm ve kolum kanıyordu; sıcacık kandamlaları adeta fışkırıyordu.

O zaman daha on iki yaşındaydım ama ne olduğunun tam olarak bilincindeydim. Derken dehşet dolu yıllar birbirini izledi: ülkede ve ülke dışında Rusya, Belçika’da sekiz ameliyat geçirdim, hiçbiri iyileştirmemişti; sağ gözüm ciddi şekilde zarar gördü; sol gözüm tamamen gitmiş; üç sol el parmağım kesilmişti.

Hayatı gözlerimle görerek yaşama isteğim çok güçlüydü ama imkansız, ulaşılamaz, elde edilemez görünüyordu. Hayatın neresindeyim? Şimdi ne yapacağım?

Bilgi vermekle sorumlu kurumlar teşvik edici değildi, öğrenim sürecine katılma ve eğitimimi sürdürme yöntemini kimse bana nasıl anlatacağını bilmiyordu.

Geri dönüşün imkansız olduğu kayıp on yıldan sonra, yarı ışıklı hayatın kapıları açıldı. Bu kapılar Zemun’daki Veljko Ramadanovic Görme Engelliler okulunun kapılarıydı. Kabartma yazıyı öğrenmeye başladığım zaman, dünyanın geniş köprülerini aştığımı hissetmiştim.

 Önce şaşırdım, sonra inanamadım; güvensizlik içindeydim bundan vazgeçmek istiyordum. Bu anlaşılmaz şekilde dizilmiş noktalar ne işe yarıyor? Geri kalan yedi parmağımla bu noktaları nasıl tanıyacağım? Bu karmakarışık dizilmiş noktalarla nasıl başa çıkacağım?

Ancak, sonradan çok basit geldi, hatta beklediğimden bile daha basitti. Bağımsızlığa ve huzura açılan dünya pencerem Braille yazının çok basit sistemini artık başarıyordum.

Louis Braille’in kolayca üstesinden gelmesinden sonra olağanüstü olarak anılan bu icat için istekli ve bağımsız olmak çok zordu.

Tam gördüğüm zamanlarda yaptığım gibi, onu okumak, yazmak, eğitim sürecini takip etmek, umutlanmak ve bir beklenti içine girmek ne zevkli ve rahattı.

Bir an önce özlediğim tüm yılların bedelini ödemek istiyorum ama nereden başlayacağım konusunda hiçbir fikrim yok. Sadece 24 saatlik bir zamanım var. Ancak braille yazıyla her şey mümkün ve çok daha kolay, bu karmaşık noktalar dünyası huzur, değer veriyor ve kişilik kazandırıyor. Braille yazı bir kör için, gecenin içindeki gün, karanlıktaki güneş, hüzündeki neşe ve kazadaki bir şans.

Milan Djuric (Sırbistan)