Bulut İçen Kadın - Şebnem KARAKUŞ

Fincan fincan demlenmiş bir bulut içmeden uyanamazdı
Gözleri denizi kuruttukça
Rüzgârı evcilleştirirdi.
Bembeyazdı bilekleri
Tek bir kelepçe izi bulamazdınız düşlerinde
Uğurlu rakamlarından, sıcacık kazaklar örer
Kat kat giydirirdi çocukluğunu
Onu karanlığından soymayı unutarak.

Uzun yolculuklara çıkmak istedi hep
Nereye gittiğini bilmeden
Her yeni yol hazırlığında
Belleğindeki pusula bozuluverirdi.

Başkalarının artıklarını bulamazdınız tabağında
Umut, en gevrek simidi ilk dişleyen olmaktı çünkü
Yine de suratını buruşturmazdı
Bir bulutun kenarına ruj lekeleri bırakırken.