Öyle Bir El - Şebnem KARAKUŞ

Her seferinde biraz daha uzaklaştım
Her seferinde biraz daha derine ittim ruhumu,
Kimsecikler çırılçıplak kanarken görmesin diye.

Çöldüm ben
Kaktüsler bile dayanamazdı sıcaklığıma
Şimdi buz dağlarıma çarpıyor içimden geçen her Titanik.

Karanfildim ben, karanfil!
Okşadıkça açan
Ne zaman küsküs çiçeği oldum
Dokunuldukça içine kapanan?
Kısacık saçları darmadağın çocukluğumun ardından bakakaldığımda
Kendimden bile gidebileceğimi öğreten kim?

Öyle bir el olmalı ki
Kaktüsleri bile kurutan çöllerimi
Titanik’leri batıran buz dağlarımı dize getirecek.
Öyle bir el ki,
Çocukluğumu getirip dizlerimi oturtsun
Çocuğuna sarılır gibi parmak uçlarında yeşertsin kalbimi.
Titreyen dudaklarımda solmuş nice goncanın can suyu olsun
Dikenli hazanlarımdan kalmışlığımı yatıştırıp
Bir daha başka ellere bırakmasın ellerimi…