Elden Düşme Bir Şiir - Şebnem KARAKUŞ

Şu tıklımtıkış odanı boşalt biraz dediler
Kullanmadığım şarkıları elden çıkardım önce
Sağırdı eskici
Hepsini birinci el sanıp sevindi.
Labirentlerimden bozma bir klavuzum vardı
Yoldan geçen ilk turist rehberinin eline sıkıştırıverdim
Kim bilir hangi hazinenin haritası sandı zavallı.
Yatağımın altına tepeleme yığdığım paketlerden
Parlak ambalajlarıyla bir tomar saçıldı etrafa
Hayalperestlere bedava dağıttım
Tarihi geçmiş düş teşhisiyle miydesini yıkatmış kimi
Nice sonra öğrendim.
Sesimde el örgüsü kazakların sarıp sarmalayan güveni vardı
Bakmadığım yer kalmadı odayı boşaltırken
Bir onu bulamadım,
Bir de ıskaladığım aşkların
Aynı tencerede defalarca ısıtılmaktan eksilen tadını.
Ne zaman yeni bir gün
taze çekilmiş kahve kılığında bana uğramayı unutsa
gittikçe eksilen bir ttat olurdum aynı tencerede
eksilmenin eskimek olduğuna kulak tıkamak
zoraki gülümsediğim anları yamamaktan
daha kolay gelirdi.
Sahi, şu tıklımtıkış odamda
Ne çok dikiş izi kalmış
Üzemez artık dediklerimden.