Yönsüz - Şebnem KARAKUŞ

Avaz avaz cümlelerimin orta yerinde dilsizdim
Uykularımı delik deşik eden kurşunların bile gidecek yeri vardı,
Ben yönsüzdüm.
Ezberim bir son Durakla bozuldu
Acılarımdan aldığım derslerde hep yanlış sınıfa girdim.
Kendimden caydığım yerde
Ayağım kaydı bekleyişlerimden
Geç kalınmış bir zamana düştüm.

Seyyahlığı bırakıp
Bavullarımla vedalaştım önce,
Gürültülü Kavgalarımdan parmak uçlarıma basa basa geçtim
Gözlerim buğulandığında boğazındaki koca yumruyla doymayı,
Susuzluğumu tek bir damlaya sırdaş etmeyi öğrendim.
Şu son sürgüyü de çektiğim zaman
Sonrası olmayan takvimin son yaprağına dönüşsüz biletler ayırttım
Bir vagonun penceresinden Son kez uğurladım kendimi
Tüm kolsuzlar el sallıyordu,
Tutamadığım tüm ellerin Suskunluğuyla başımı eydim.