O GÜN

Sarı yapraklarını döküyordu ağaçlar
O gün bir garip güneş doğuyordu;
Sonra birden duruverdi zaman 
Kulak kesildi ağaçlar, taşlar
Seyhan nehrine baktım
İçin için ağlıyordu.

Bir korkulu rüzgâr esiyordu
Karanlık sarmıştı dört bir yanı
Susuyordu insanlar, susuyordu Taş-köprü 
Ağlıyordu herkes, ağlıyordu zaman
Kıyamet mi kopuyordu ne var?

Kollarımdaki kitaplarım yere düştü birden,
Elim-ayağım tutuldu, 
Baktım çocuklara ağlıyordu, 
Ağlıyordu bütün Türkiye 
O gün karanlık bir rüzgâr esiyordu 
Ve son yapraklarını döküyordu ağaçlar…

Güneş tutulmuş gibiydi o gün,
Güneşin yası var dediler etraftan 
Bugün dünyanın yası var.
Seyhan nehrine baktım hâlâ ağlıyordu
Bir bir eğilmişti Toroslar.

Baktım her yanda bir üzünç,
Baktım her yanda bir eksik,
İşimizi gücümüzü elden bırakıp
O gün saat dokuzu beş geçe
Tarihle birlikte ağladık.

10 kasımdı o gün, 
Kimi dedi, kıyamet koptu bugün 
Kimi dedi keşke kıyamet kopsaydı, 
Kimi dedi, benim canımı al Tanrım, O’nun yerine;
Yalnız gökyüzünde bir çift mavi göz 
Işık tutuyordu yeryüzüne
Bakışları nur gibi aydınlık.

O gün dağların en büyüğü devriliyordu
Bir güneş batıyordu yalın kılıç
Yas tutuyordu herkes. 
İşte o gün içimizde Atatürk 
Yeniden bir güneş gibi doğuyordu. 

A. Celâl ŞİMŞEK