SAYENDE

Bir tünelden çıkmış tren gibiyim,
Sağım solum, baktım, günlük güneşlik…
Ben bende değilken ben ben gibiyim,
Doldu içimdeki ölümcül boşluk 
Sayende…
Topların yankısı bir uçtan uca;
Yağız erler yürür, yüceden yüce;
Şakıyan kılıçlar şavk verir gece;
Düzlere dönüşmüş kapkara taşlık 
Sayende…

Denizler yarışmış, dağlar yarışmış;
Kara günler geçmiş, bayram erişmiş;
Ne etmişsen, kurtla kuzu barışmış;
Kokular sürünmüş eser bir hoşluk 
Sayende…

Kuşlarım ötüşür, dallar benimdir;
Susmuşken söyleyen diller benimdir;
Ellerin aldığı iller benimdir,
Savaşa barışlar etmede eşlik 
Sayende…

Yücelere ağdım, bayrakçasına;
İlkyazda yeşeren toprakçasına;
Söyler Gökyay’ım bu dil hakçasına;
Sevinçten, kıvançtan gözdeki yaşlık 
Sayende…

Orhan Şaik GÖKYAY